Paw indyjski (Pavo cristatus) popularnie zwany Paw Niebieski jest dużym ptakiem grzebiącym z rodziny kurowatych, pochodzącym z Azji zamieszkujący pierwotnie Indie, Pakistan i Cejlon.  Jako ptak hodowlany spotykany, parkach i ogrodach przydomowych na całym świecie.

Samiec bardzo barwny. Głowa i szyja oraz pierś i brzuch błękitne, z metalicznym niebieskawym połyskiem, na głowie czub z piór tworzący koronę, grzbiet zielony z metalicznym połyskiem, skrzydła brązowe zależnie od mutacji z czarnymi prążkami. Właściwy ogon stosunkowo krótki, biało-brązowy. To co nazywa się "pawim ogonem" to w rzeczywistości tren utworzony przez wydłużone pióra pokryw nadogonowych. Na końcówce brązowozielonych piór znajdują się "pawie oka", na które składają się koncentryczne kręgi: czarny, niebieski, płowy i żółty. Samice mają wierzch ciała brązowawy, spód jasny. Nie posiadają również trenu, mają natomiast koronę na głowie. Tren samca osiaga ostateczną długość między 3 a 6 rokiem życia. Pawie tworzą haremy, w których na jednego samca przypada 2 do 5 samic.

Paw indyjski jest wszystkożerny, zjada zarówno nasiona jak i zwierzęta, zarówno bezkręgowce jak i drobne kręgowce.
Na wolności buduje gniazda w gęstych zaroślach na ziemi. Samica znosi od 3 do 8 jaj.
Jaja wysiadywane są przez okres 28 dni wyłącznie przez samicę.